Mick Stirling studiował w Guildhall School of Music w klasie Leonarda Stehna i Raphaela Wallfischa. Kontynuował studia w Banff Center w Kanadzie i z Lawrence Lesser w New England Conservatory w Bostonie (USA). Ważnymi mentorami w jego rozwoju byli także wiolonczeliści David Takeno, Hans Keller, Louis Krasner, Eugene Lehner, Colin Carr i Bernard Greenhouse.
W latach 1989-1997 Michael był członkiem Ensemble Modern we Frankfurcie w Niemczech. Przez osiem lat był także członkiem zespołu Raphael Ensemble (sekstet smyczkowy w Londynie), który nagrał wiele płyt dla Hyperiona. W 1997 roku dołączył do kwartetu Brindisi w Londynie, gdzie mieszkał i pracował przez dziewięć lat. W tym okresie grywał z wieloma zespołami kameralnymi oraz jako koncertujący wiolonczelista z różnymi orkiestrami: The Philharmonia Orchestra, London Symphony Orchestra, English Chamber Orchestra, Scottish Chamber Orchestra. Był gościnnym pierwszym wiolonczelistą Rotterdamskiej Filharmonii, Frankfurckiej Orkiestry Symfonicznej i Opery we Frankfurcie.
W 2004 roku Mick przeniósł się do Amsterdamu i został pierwszym wiolonczelistą Niderlandzkiej Orkiestry Radiowej. Przez wiele lat występował gościnnie z The Chamber Orchestra of Europe. Michael jest także członkiem Nieuw Amsterdams Peil, The Quimias string Trio i działa szeroko na polu muzyki kameralnej. Dokonał nagrania koncertu wiolonczelowego Hindemitha (Kammermusik nr 3) dla RCA z Marcusem Stenzem i Ensemble Modern, które zdobyło nagrodę German Critic's Prize. W 2014 roku Michael został profesorem wiolonczeli w Konserwatorium w Amsterdamie. W roku 2018 wystąpi na Cello Bienalle w Amsterdamie.