Jeroen Reuling - urodzony w rodzinie muzyków z Amsterdamu - rozpoczął naukę gry na wiolonczeli u Jeana Decroos'a. Kontynuował edukację studiując u André Navarry w Staatliche Hochschule für Musik w Detmold (Niemcy), a następnie został jego asystentem. Swoje wykształcenie muzyczne uzupełniał u Pierre'a Fourniera w Genewie.
Po debiucie w Concertgebouw w Amsterdamie, Jeroen Reuling regularnie występował z innymi holenderskimi orkiestrami pod dyrekcją takich dyrygentów jak: Vernon Handley, Yehudi Menuhin i Roberto Benzi. Dokonał licznych nagrań dla radia i telewizji, a w 1983 roku otrzymał "Nagrodę Publiczności" od Sonesta Koepelzaal w Amsterdamie. Jeroen Reuling koncertował w całej Europie i w Azji, gdzie w 1985 roku w Hong Kongu zadebiutował wykonując koncert wiolonczelowy Dvoraka.
Od 1983 do 2004 roku Jeroen Reuling był pierwszym wiolonczelistą w Arnhem Philharmonic Orchestra, a obecnie dzieli swoją pasję do wiolonczeli pomiędzy nauczaniem i działalnością kameralną. Jest profesorem wiolonczeli w Konserwatorium Królewskim w Brukseli i ARTEZ Instytut Sztuki w Holandii. W październiku 2011 roku został profesorem w Queen Elisabeth Music Chapel.
W 2005 roku otrzymał nagrodę "Madame de La halt" od Królewskiego Konserwatorium w Brukseli za doskonałe wyniki pedagogiczne.
Jeroen Reuling prowadzi kursy mistrzowskie na całym świecie, włączając: Arezzo, Florencję, Dublin, Budapeszt, Courchevel, Leuven, Dordrecht (Cello Festival), Łódź, Morges (Szwajcaria), Genewę, Oslo, Portugalię, Koreę Południową, Maroko oraz na Uniwersytecie Północnej Karoliny w Chapel Hill. Ponadto rokrocznie uczestniczy w kursach mistrzowskich i koncertach w Rencontres Musicales Internationales w Enghien (Belgia) i Académie de Musique Tibor Varga Sion (Szwajcaria).
Jeroen Reuling jest dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Kameralnej w Schiermonnikoog w Holandii i regularnie bierze udział w wielu projektach kameralnych. Dokonał nagrań dla Naxos Ottavio oraz Cobra.
Gra na włoskiej wiolonczeli, której autorstwo przypisywane jest Antonio Gagliano (1757).